‎
“ข้าแต่พระเจ้า… พระบิดาแห่งฟ้าสวรรค์
ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตา เพื่อแผ่นดินโลก
ทรงสำแดงความรักมั่นคงที่กางเขน เพื่อนำการคืนดีสู่มวลมนุษย์
ทรงไถ่ ทรงชำระ ทรงนำ และอวยพร

โอ้… มนุษย์เอ๋ย!!!
เหตุไฉนหรือ??? มนุษย์จึงหลงไป
หลงไปจาก << พระคุณความรักแสนมั่นคง
หลงไปจาก << พระเมตตาที่มอบให้
หลงไปจาก << ทางนิรันดร
หลงไปจาก << ความหวานชื่นในองค์พระวิญญาณฯ
หลงไปจาก << ความล้ำลึกแห่งแผ่นดินของพระเจ้า
หลงไปเพียง >> เพราะเงินตราที่มอดกินได้
หลงไปกับ >> ชื่อเสียง เกียรติยศ เพียงชั่วคราว
หลงไปกับ >> ระบบโลกที่ยั่วยวน และแก่งแย่ง

‎
“ข้าแต่พระเจ้า… ผู้ทรงเริ่มต้นความสัมพันธ์ดี
ขอบพระคุณทรงยามวายพระชนม์บนกางเขน เพื่อปวงมนุษย์
ทรงนำการคืนดีกลับมายัง > บิดากับบุตร
ทรงนำการคืนดีกลับมาสู่ > พี่น้อง ชาย หญิง
ทรงนำการคืนดีกลับมาถึง > เพื่อนพ้อง และญาติมิตร
ทรงนำการคืนดีกลับมายัง > บ้านเรือน ทุกหนแห่ง
ทรงทลายกำแพงแห่ง > ความบาดหมาง และหมางเมิน
ทรงนำเราทั้งหลายกลับมาสู่ >> พระที่นั่ง องค์พระบิดา

ข้าแต่พระเจ้า…
ด้วยโลหิตบนกางเขน : การคืนดีจึงกลับคืน
ด้วยความรักของพระเจ้า : ทรงรักษาส่วนที่บาดเจ็บ
ด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่น : ทรงเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย
ด้วยทรงใส่พระทัย : จึงรื้อฟื้นการคืนดีให้มนุษย์
ด้วยพระเมตตา

คำอธิษฐาน :: ที่ประทับของพระเจ้า

“ข้าแต่พระเจ้า…
เพราะไม่มีสถานที่ใด ; น่าอยู่ เท่าที่ประทับของพระองค์
เพราะไม่มีความสุขใด ; แท้จริง เท่าสุขในพระเจ้า
เพราะไม่มีความสำราญใด ; ยั่งยืน เหมือนอย่างความยินดีในพระเจ้า
เพราะไม่มีที่แห่งใด ; ปลอดภัย ไร้กังวล เท่าที่ที่พระองค์ประทับอยู่
เพราะไม่มีความน่าอยู่ ; ในสถานที่ที่ปราศจากการทรงสถิตย์

โอ้… พระองค์เจ้าข้า
ขอเข้าเฝ้า ณ ที่ประทับของพระเจ้า
ขอนั่งอยู่แทบพระบาทองค์พระเมตตา
ขอร้องทูลต่อองค์ผู้ยิ่งใหญ่
ขอพักสงบในนิเวศน์อธิษฐาน
ขอพึ่งพาในพระหัตถ์ทรงฤทธา
ขอกราบลงต่อพระองค์ผู้ประทับอยู่
ขอยืนอยู่ในอภิวิสุทธิสถานบริสุทธิ์
ขอเลือกเดินในมรรคาของพระคริสต์
ขอเป็นที่โปรดปรานในพระทัยของพระบิดา