“ข้าแต่พระเจ้า….
เมื่อพระเมษโปดกเสด็จมา >> ทุกหัวเข่าจะอ่อนลง…
ขอให้คำจากปากข้าพระองค์ >> เป็นดั่งเครื่องหอมต่อพระพักตร์…
ขอให้เสียงสรรเสริญ >> เป็นที่โปรดปรานของพระองค์…
ขอให้ถ้อยคำร้องทูล >> เป็นดั่งเครื่องบูชาพอพระทัย…
ขอให้บทเพลงจากใจ >> เป็นดั่งเสียงพิณเขาใหญ่ ถวายแด่พระองค์ด้วยไพเราะ…

ขอต้อนรับการเสด็จมาขององค์พระเมษโปดก
ขอบพระคุณ : ทรงไถ่บาปทั้งสิ้นให้หมดจด
ขอบพระคุณ : ทรงฉุดขึ้นจากการร้าย
ขอบพระคุณ : ทรงปกป้องจากการชั่วทั้งปวง
ขอบพระคุณ : ทรงช่วยกู้ รื้อฟื้น และคืนให้
ขอบพระคุณ : ทรงเสด็จมา เชื้อเชิญให้เข้าใกล้
ขอบพระคุณ : ทรงนับว่า ข้าพระองค์นั้นชอบธรรม
ขอบพระคุณ :

“ข้าแต่พระเจ้า… ผู้ทรงอัศจรรย์
ขอทรงทลายกำแพงตรงหน้าให้ราบคาบ…
ขอชัยชนะเป็นของข้าพระองค์และครัวเรือน นับแต่บัดนี้!!!…
ขอทรงขนาบสิ่งที่ตั้งตนขึ้นขัดขวาง ให้ทลายลง…
ขอทรงทำลายการขัดขวางของศัตรู…
ขอทรงทำลายกับดักที่วางล่อไว้ ให้ดับสิ้น…

ขอทรงเทการอัศจรรย์ลงมา ดั่งทรงทำกับชนชาติอิสราเอล ประชากรของพระองค์
ด้วยฤทธาอัศจรรย์แห่งพระหัตถ์
มือที่ไร้ศาตราวุธ กลับมีชัย
ศัตรูพ่าย ตกตะลึงในอัศจรรย์ที่ทรงทำ
ด้วยเสียงสรรเสริญมีพลังทลายกำแพงใหญ่
ขอทรงรื้อฟื้นสิ่งใหม่ตามสัญญาที่ตรัสไว้
ขอทรงมอบมรดกแห่งการครอบครองให้ในมือ
ขอทรงกระทำการอัศจรรย์ต่อหน้าต่อตา
อุปสรรคปัญหาใดก็ตามถูกกดลงให้ก้าวข้ามด้วยฤทธาทรงเกื้อหนุน
ขอหนามใหญ่ย่อยถูกขนาบ ทุบตีให้อยู่มือ

ข้าแต่พระเจ้า…
แม้กำแพงสูง… จะทรงพาให้ก้าวข้าม
แม้กำแพงหนา… จะทลายลงในพริบตา
แม้มียามเฝ้ากำแพง… แต่จะทรงทำอัศจรรย์